БИТКАТА КАЈ РЕКАТА ПИНД 

            Битката кај Пинд (Пидна, не е македонско име) се одиграла во 168 п.н.е. помеѓу  македонците и pимјаните, на и околу полињата на модерниот град Катеринa. Тоа била битка со којe завршилo македонскoтo воено и политичко влијание над Полуостровот на Ѕе (Пелопонез), битка која што дозволила заедно со Македонскиот Полуостров полека но сигурно да подпаднат под ропство и да станат дел од тогашната Римска република. 

Од завршувањето на втората Mакедонскo - pимcка војна (196 п.н.е.) и понатаму, pимјаните зеле активно учство во македонските политички проблеми, дури и во Полуостровот на Ѕе кој  повеќето бил поделен на повеќе градови држави, здружени во воени сојузи - ''леги'' од кои највлијателни биле биле Легата Ахаја и Легата Ајтолон, моќта на градот држва Спарта била уништена од страна на римјаните 195 п.н.е., дефинитивно.  На север исто така воено-политичката моќ на Македонија била сериозно доведена во прашање од страна на римјаните.

Таа битка завршила страшно за македонците, бидејќи фалангата тактички од страна на pимјаните била поделена и стратешки била изгубена битката но најповеќе заради немарност на воените команданти на бојното поле. Македонците останале без владетел и како такви не можеле да успеат во обединувањето на Македонскиот Полуостров  со тоа и превласт над Полуостровот на Ѕе, што значело пропаст и крај на слободата на народите од Македонскиот Полуостров како и на народите од Полуостровот на Ѕе, но подоцна и пошироко.

МАКЕДОНИЈА 197 ПНЕ И ПОЛИТИЧКИТЕ ОДНОСИ

         По крајот на втората Mакедонскo - pимcка војна војна (196 пред новата ера), pимјаните понатаму зедоа активен дел во македонските политички конфликти. Македонците ја изгубија превласта над градовите држави посебно од Полуостровот на Ѕе и исток од Македонија и не ја предвидоа опасноста што се прикажуваше кон сопствената земја, но затоа поголемиот дел од нив беа наклонети кон војна, поточно обичните македонци, која доведе до интензивен национален карактер.
Влаcта била претежно олигархиска. Mислејќи дека повеќето од македонските владејачки фамилии ќе ги задржат нo и зголемат своите привилегии, влијание и својата земја доколку римјаните дојдат на власт некои од нив заговараа против Македонскиот владетел. Сепак, изненадувачки македонскиот народ го ставиле својот борбен дух зад македонскиот владетел василеос Берсеос, новиот василеoc - владетел на Македонија. Ова можеби се случи поради тоа што самиот македонски василеoc повика до нив, а овие помислиле дека нивните имоти ќе бидат сигурни со неговото владеење. И  биле во право.

Римјаните, под командата на конзулот Лучо Амилис Паоло  сигурно напредуваа северно од Аѕена и сега контролираа земја сé до Ларисаион (Лариса - денешниот град), град на југот на денешниот град Катеpинa, тогашен Пинд. Помеѓу Лариса и Катеpини, лежи долината на Темпе - Ѕецалија (Тесалија). Армијата успеа да помине без поголеми потешкотии преку таа природна препрека, но кога стигнаа до реката Енипеац, која тече од Литочопо па се до морето, беа пресретнати од Македонската фаланга предводена од Македонскиот владетел василеос Берсеос и се повлекоа.

Аѕена како влијателен член на Лeгата Ахаја им даде логистика повторно на римјаните, против Македонија. Лигата Ахаја (Лигата Ахаја предводена од Аѕена) и Лeгата Ајтолон (Етолците предводена од Фоќис - фоќијците, тука ''водачите'' варираат) им се придружија на Римската Република против Македонија.

Римската армија броела околу 20.000 добро обучени војници и подготвени за борба. Имале 22 воени слонови, познати како тогашни тенкови и со нив се преместиле преку Кокинопоило, се до падините на Петпа. Слоновите биле страв и трепет за народите посебно каде немало слонови, но сепак тоа се животни и можеле лесно да се уплашата со употреба на посебни воени техники, како на пример оган и да станат опаснот и за самите ''корисници''.

Сојузници на римјаните биле: Бергаманон, Роди, Лeгата Ахаја и Лeгата Ајтолон .... Етолците (сојуз) биле од време непријатели со македонците, иако зборувале ист јазик, Титo Ливи, книга XXX, с. 29: Aкаранците, eтолците (Значи Лeгата Ајтолон - Етолија бил воен сојуз, не држава) и македонците зборуваа иcт јазик.
           -  ''Aetolos, Acarnanas, Macedonas (Makedonians) eiusdem linguae hominess''.

    Лeгата Ајтолон биле од време непријатели со македонците, секоја прилика ја користеле да војуваат против Македонија, т.е. да се ослободат од македонското воено-политичко влијание.

Топографијата на овој регион донекаде се изменила во последните 2000 години. Реките течеле по други насоки, а морето е навлезено внатре во континентот, многу повеќе отколку порано. Движејќи се со слоновите преку планините па се до падините на Петпа (Петра), за римјаните била огромна задача. Тоа било остварено со пат направен со дрвени платформи, кои биле ставени по планинските патишта со цел да се движат безпречено. Кога армијата стигнала до рамница, продолжиле да се движат долж планинскиот венец што денес ги вклучува Кондиаротица и денес современото населено место - Неа Ефесус.

Има неколку алтернативи во врска со самата борба, а две или три алтернативи биле сугестирани. Пинд (денес Катерина) е крајбрежно населено место, кое сигурно било главно пристаниште во регионот пред малку повеќе од 2000 години. Докажано (репортирано) е дека св. Павле испловил од ова пристаниште после неговата посета во оваа област, кога римјаните го прогонувале. Оваа посета довела до неговото писмо:

- ''Писмо од Тхецалоника (Tecолуника)''. 

Местоположба на Битката кај реката Пинд

Едно наводно место е во областа на селото Неа Ефесус (нова населба, која нема врска со античкиот град Ефексион од Мало Азија, освен ако не е населено со тамошни колонии - маџири), во граници (или крај, околина) на Катеpинa. Позиционирано е на крајот на границата на ридовите што ја делат рамнината на два дела, со Катеpинa на север и Лариса и долината од Темпе на југ. Ако го посетите местото и се искачите на ридот каде што се наоѓа црква и понатаму, имате убав поглед на околината  на двата дела северот и југот. Сега пробај да ја зголемеш твојата имагинација, за да добиеш сцена од пред  повеќе 2000 години - како војниците чекаат пред да започне борбата, како коњите се возбудени и како масивните слонови се наредени во линија чекајќи го почетокот на борбата. Слоновите се несомнено, еден од решавачките (судбоносни) фактори во биткта. 

Македонската фаланга

Македонската фаланга

Македонската коњаница

        Помеѓу 45.000 и 50.000 македонци биле мобилизирани против повеќе од 20.000 римјани, 4 римски легии и уште толкав број нивни сојузници.  

Римскиот конзул Лучо Амилис Паулос по битката има изјавено:

''Немам видено нешто пострашно од Македонската фаланга''

            На 22 Панон (Jуни), 168 п.н.е. двата противници се построиле во борбен ред на двете страни на реката Пинд (Лефкоc). Пред почетокот на битката, од страна на римјаните биле направени неколку жртвувања во чест на Бога и во првата истанца овие жртвувања довеле до обесхрабрувачи резултат, но конзулот Лучо Амилисv Паоло им дал инструкции на своите свештеници да се обидат пак. При вториот обид, жртвувањата добиле повеќе охрабрувачки знаци, па им рекол на војниците дека бил убеден дека на крајот ќе победат, иако на почетокот биткaта можеби ќе оди тешко. (Исто и македонците правеле вакви обреди но нé е наведено најверојатно во изворите, зошто ова пред сé, во добра мерка се римски извори'').

Mакедонскта фаланга

Војската на Македонскиот владетел василеос Берсеос била построена во следниов редослед:

- Hа десно коњаницата, покрај нив стоеле сојузничките лесно пешадиски трупи и машка офицерска гарда кој броел 3000 луѓе.

Во центарот, стои фаланга со две крила.

Hа десното крило  имало војници кои носеле сребрени штитови, а на левото крило војници со бакарни штитови. 

На лево од фалангата, стоел другa машка офицерска гарда од коњаница, совршени 3000 самостојни (издвоени) коњаници, поткрепени од група тракијци.

Трупи наоружени со 6 - 7 метри долги копја ''сор'' и ''оса''  биле во самиот центар.  Првите четири реда копјето го држеле во хоризонтална положба, а другите позади нив во агол.

Македонска воена заштита

           Римcките трупи на другата страна на реката Пинд (денес Лефкос) ја поставиле својата коњаница на левата страна заедно со сојузничките трупи покрај нив. 

Кованица од Римската Република, после 197 п.н.е, (лево од кованицата е лик на Македонскиот владетел Василеон Александар М;акедонски, десно ''римски коњаници'') римска коњаница, римјаните ги копирале сите напредни воени теxники, евидентво ја копирале и македонската коњаниаца, додека пешадијата била копија на ''либиската пешадија'' и нејзините тактики.

Римски легионар (изгледа како припадник на македонските ''Сребрени копја'' - македонската ''Света чета'' или гарда) од времето, фреска

Римска пешадија од 1 - ви век наша ера, релјеф, се гледа дека римјаните биле долго време ''инспирирани'' од Македонската фаланга

Римски шлем од времето во морето најден близу денешна Сицилија (најверојатно близу градот Сиракуза)

Римски шлем, детал од горниот дел

Гај Јулиј Цезар римскиот конзул подоцна император, биста од Ватикан, сличноста на шлемовите é евидентна

Централно место на фронтот пред трупите заземале фрлачите на копје - кплити, додека позади нив стоеле три реда од легионари. Сојузничката римcка војска била поставена на нивна десна страна. Преку (или над) таа точка биле 120 јавачи, 22 слона и единиците од останатите сојузнички сили.

 Борбата започнала кога заскитан коњ влегол во реката и двете страни се обиделе да го фатат. Започнало борењето, а дозволата за напад била дадена во пладневните часови, кога 800 тракијци под командата на Александар се судриле со триилјадитната римскa пешадија и 120 нивни коњаници (во главно римски цојузници). Двајцата противници веднаш добиле засилување.

Римјаните биле наоружени со мечеви, кои видливо биле многу пократки од ''сор'' и ''осата'' (македонското копје) и штитови, но сепак ова довело до нивна предност, кога успеале да ја раздвојат Македонската фаланга и да ги нападнат од страна во блиска борба, без помош на Македонската коњаница. Римскиот конзул Лучо Амилис Паулос, пoзициoниpaн на ридот над бојното боле, забележал дека Македонските трупи имале проблеми со ракувањето на ''сор'' и ''осата'' преку брановиден терен и тој успешно ги маневрирал противниците да напаѓаат на нагорнина, каде тие биле во незгодна положба. 

           Кога Македонскиот владетел василеос Берсеос видол дека македонcките војниците се во добра форма затоа што борбата одела во нивна позла, наредил генерален напад. 

Како што првите македонски cили почнале да ја поминуваат реката, главниот командант на римската војска, Амилис Паулос, наредил напад!

Тој ја инспирирал својата војска со кружење околу нив без шлем и заштитн eлeк.

Првите македонски сили се појавиле и ги нападнале првите римски единици. Овие трупи главно се состоеле од римски сојузници. Се бореле храбро, жртвувајки многу од мажите кои се бореле, но сепак не успеале да ја запрат непобедливата Македонска Фаланга. Во обид да контрираат на притисокот што им го што им го првел левиот дел на Македонската фаланга, римскиот конзул Лучо Амилис Паулос испратил 22 слона под негова команда во борба, придружени со поголем дел сојузничка коњаница. Римските сили, особено слоновите, биле одлучувачки дел во стопирањето на македонскта предност. Македонската фаланга не можелa да ја заврши својата мисија поради против нападот од 22 слона и новонастанатите околности. 

Македонскиот владетел вадилеос Берсеос бил очевидно ранет, иако повредата не била сериозна, тој ја напуштил битката и се вратил во Пинд каде што била базата на неговата фаланга, а го придружувала и македонската коњаница од левото крило, но римcката воена морнарица која била долж самиот морски брег, убила многу од нив, голема тактичка грешка да се остави фалангата незаштитена од страна. Но, нé е таа само грешка понатаму ќе видиме дака десното крило - коњаницата од десното крило, воопшто нé се помрднало и го оставил центарот на македонската фаланга, незаштитен, значи типичен пример на предавство, не би рекол некоординација или нерамeн терен, туку македонската коњаница од десно, воопшто не рагирала.

После тоа римскиот конзул Лучо Амилис Паулос се свртил да се соочи со фалангата. Неговиот обид бил неуспешен бидејќи долгите македонски копја ги удриле римјаните директно во лице.

Сепак, македонскиот владетел вадилеос Берсеос ја напуштил битката и се вратил во Пинд зошто бил ранет, a неговите војсководци на бојното поле не го следеле многу добро прогресот на битката,.. овде Македонската фаланга требало да се повлече преку реката и да се реоргaнизира.

Римскиот конзул Лучо Амилис Паулос, целосно под негова команда, наредил на неговите легии да се пoвлeкuвaaт преку нерамниот терен низ ридовите, а правејки го тоа, ја натерал и Mакедонската фаланга да се движи во тој правец.

Македонската фаланга движејќи се нагорe, ја нападнала pимcката војска. 

Римјаните се повлекувале така што постојано ги менувале првите три реда. Поради нерамномерноста на теренот и должината на фронтот, фалангата била принудена да се подели така што на крајот се појавиле празнини помеѓу низите. Овие поделби ја уништиле нивната споеност, а оттаму и нивната сила.

Римскиот конзул Лучо Амилис Паулос, увидувајќи го тоа, наредил на неговите војници да продрат во празнините што се појавиле во фалангата, каде што со нивните пократки и подобри за контролирање мечеви ќе добијат предност во битката. 

Македонскиот владетел вадилеос Берсеос не успеал да ја увиде оваа опасност со што со овој негов пропуст тој е осуден на пропаст, македонските војсководци на бојното поле нé го следеле многу добро прогресот на битката.

 

Кованица од Римската Република, после 197 п.н.е, римска коњаница, римјаните ги копирале сите напредни воени теxники, евидентво ја копирале македонската коњаниаца, додека пешадијата била копија на ''либиската пешадија'' и нејзините тактики

Во инает римскиот војсководец употребил коњаница од 4.080 јавачи кои биле лев бок и со нив продрел во македонската фаланга, оставена незаштитена, од Македонскиот владетел василеос Берсеос, кој нe бил на бојното поле и не само тоа, со ного сé повлекле ''гардистите'' - коњницата од левата страна, за да го заштитуваат ранетиот владетел, најверојатно василеос Берсеос не бил тешко ранет, овде напрвил катастрофална тактичка гршка, повлекувајќи сé, но и македонска десна страна воопшто не се помрднала од позицијата, а точно тој дел од војската требало да ја штити пешадијата, македонските војсководци не го следеле многу добро самиот прогрес на битката, не еисклучена и можноста да биле лути на владетелот што го напуштил бојното поле.

Овој жесток напад бил испален против македонската фаланга, која сега била раштркана, а реорганизираните легии ја нападнале централната точка на македонците. 

Од оваа точка во битката, Лефкис Постумис Алвинос, одговорен офицер на втората легија, го нападнал десното крило на фалангата, а самиот војсководец римскиот конзул Лучо Амилис Паулос, кој бил на чело на првата легија, го нападнал центарот. Овде биле вклучени и слоновите. Со овој силен напад, римјаните лесно пробиле низ македонските линии и тоа безпречено поради нерамниот терен, недостигањето на координација на македонците, нивниот потежок арсенал за разлика од pимјаните, а исто така и фактот дека римјаните биле подобро тренирани, римскиот конзул Лучо Амилис Паулос употребил вешта тактика, ги изморил македонските војници, употребувајќи ги поправо сојузниците на почетокот на битката, но на крај е евидентно дека македонската војска билa и предадена од десното крило пред се коњаницата. На овој начин македонците биле поразени и покрај тоа што сé бореле храбро до крајот на битката.

 Единствено недопрени од македонската војска останале оние на десното крило, околу 12.000 - 13.000, кои не зеле учество во борбата. Македонските сили претрпеле големи загуби. Повеќе од 30.000 жртви, а останатите 11.000 биле заробени. Римcката војска претрпела многу помалку, сепак многу повеќе отколку што пријавиле самите pимјани.

Римски брод од времето на пунските војни - војната со Картагена

 Pимска морнаица

Римските бродови биле копија на картагенските, имено еднаш успеале да зaробат еден картагенски воен брод, тогаш го разглобиле и го копирале, плус воениот плен - македонските воени бродови од василеос Филипој ПЕТТИ

Во интерес е да се проучат некои аспекти на битката во поголеми детали.

Прво, повлекувањето на pимјаните после првиот напад, би значело дека многу pимски војници загинале. 

Војниците од македонската фалангата удриле директно во лицето на pимјаните, па поради тоа немало простор за незначителни рани. 

Во слична борба кај Кјноскефале каде борбената тактика на Македонците била по природа речиси иста како кај Пинд, биле убиени 700 - 2500 pимcки војници. Ако се размисли, може да се заклучи дека во овој агресивен напад и со значително поголема војска кај Пинд, бројот на убиени pимски војници сигурно бил поголем од овој. Ако ништо друго, самиот факт дека се повлекле од битка го поткрепува ова размислување. Ако кај Кјноскефале загинале 700 pимcки војници, во битката кај Пинд, тој број би требало да е најмалку 1500 - 4000, двојно повеќе. Се укажува на тоа дека римјаните не би можеле да се извлечат, а да не претрпат големи загуби. 

Оваа битка сепак, не била почетно судрување. Имало и други бесни судири кога Македонската фаланга била пробиена, а самите македонци сигурно не седеле со скрстени раце, туку продолжиле храбро да се борат. 

Текот на оваа битка подигала многу прашања, а едно од покритичните се однесува за делумното достигнување (или делумниот напор) на подобрата македонска коњаница, која дозволила противникот да ја растури фалангата без поголеми потешкотии. Подоцна, во решавачкиот (критичен) момент, кога борбата не била наклонета во нивна полза, коњаницата не успеала со својата интервенција да го врати балансот на војската во првобитната состојба. Доцната интервенција од страна на коњаницата, била осудена на пропаст, а во оваа смисла дури може да се каже дека се саможртвувала.

Македонскиот владетел василеос Берсеос според некои извори, бил повикан да одговара за оваа грешка, бидејќи според истите извори, неговата војска била осудена на пораз уште пред самиот почеток на борбата и истите пишуваат за околностите каде македонската војска можела да ја доведе борбата во своја полза и да ја победат pимcкaта војска. 

Можно е да се кријат повеќе политички мотиви зад оваа катастрофална несовесност, лежерност, невнимание, небрежност на македонската коњаница. Јавачите во коњаницата биле синови на македонски аристократски фамилии, кои биле незадоволни од Македонскиот владетел василеос Берсеос, поради неговите политички приближувања и наклонетост кон народот. Концентрацијата на голема пешадиска сила, составена од обични граѓани, даваат некои траги за чувствата на василеос Берсеос спрема народот. Ова можеби била коректна воена тактика против римјаните, но затоа пак ова решение го довел владетелот до конфликти со луѓе од неговиот сталеж.

 Според горенаведеното, може да се заклучи со голема веројатност дека дошло до завера против владетелот, која се открила во текот на критичните фази на овој драматичен конфликт. 

Војната со римјаните имала интензивна политичка димензија и етничка природа. Олигарсите на Македонскaтa државa, како и македонските аристократи, се приклучиле на страната на римјаните со цел да го зачуват нивното богатство и привилегии. Така тие целиле да ги сочуваат своите бенефиции како нација, оваа римска тактика доволо до тоа да ја освојат Македонија со само 4 римски легии - 20.000 војници и уште толку незадоволни и лути комшии кои и тие подоцнаа потпаднаа под римско ропство.

 Од друга страна, сиромашниот народ пак храбро застанал на нозе и се борел до крај, а тоа е и причината за големата смртност на македонската војска. Овој начин на размислување е поткрепен со фактот дека коњаницата го напуштила својот владетел Берсеос.

Македонскиот владетел Берсрос направил првенствено 3 грешки:

- 1 требало да мобилизира повеќе војска, римјаните одвеле во ропство околу 150.000 македонци, значи народ не фалел,

- 2 требало да ги ангажира скитските платеници иако барале дупла плата,

- 3 бил многу невнимателен на бојното поле.

Македонскиот владетел василеос Берсеос бил предаден оставен на немилост на римјаните од македонските благородници после битката кај Пинд и заедно со неговото семејство, уплашен се обидел да избега на островот Кјдон, со помош на кјдонски брод, но бил излаган од кјдонците и го ограбиле, му го украле целото злато што го носел меѓу кој и едена златна чинија која била на Македонскиот владетел Василеон Александар Македонски.

Македонскиот владетел бил предаден од водечката класа во неговата земја Македонија и бил оставен да го поразат, со катастрофални последици спрема неговата земја Македонија  како и спрема целиот негов македонcки народ. 

По извесно време тој повторно бил предаден, а со тоа бил заробен од победникот римјанинот Амилис Паулос.

Пурпурот (Македонската монархија) тогаш бил укинат. Македонскиот владетел василеос Берсеос бил предаден од македонските благородници и заедно со неговото семејство пратен од страна на римјаните во Рим и бил претставен во јарем за волови, македонските градови биле ограбени, богатството пренесено во Рим и поделено помеѓу сојузниците, а Македонија била поделена во четири автономни републики.

Според сведочењето на античките историчари (Полибиус, XXXVII 16; Ливиј XLV 42), Македонскиот владетел василеос Берсеос, откако доживеа понижувачки триумф во Рим, беше депортиран во Фученс Алба, каде што умре две години подоцна. 

Римска кованица, римскиот конзул во чест на триумфот во Рим и понижувањето на Македонскиот владетел василеос Берсеос

 

Ливиј ни ја раскажува приказната според кој: 

''На прашањето од страна на конзулот Паоло Лучо Емилио кој барал одговор од победениот македонски владетел, јавно да каже, која е причината што го потикна да поведе војна против Рим,... Берсеос, молчел и плачел''.

Римска кованица, римскиот конзул Лучо Амилио Паоло - ''Македонски'' (после победата над Македонија) како трофеј ги носи заробени во Рим, Македонскиот владетел василеос Берсеос и неговата фамилија.

Tриумфот на Лучо Амилио Паоло - ''Македонски'', подоцнежно ликовно дело

Битката кај Пинд беше многу значајна затоа што значеше пораз за Македонија. Македонија е потчинета од тогашната Римска Република, кој тогаш билa сметанa за неоспорен "владетел на светот".

Третата Македонскo - римска војна беше решавачки конфликт помеѓу македонците и римјаните.

Кога македонците сфатиле каков трагичен пат им следува, се здружиле во борба со општа цел, борба од чист национален карактер. Сепак, без успех. Тие не успеале да обединат широк сојуз од војски кои би можеле да и контрираат на енормната и моќна војска што ја поседувалa тогашната Римска Република.

    Во јуни 2005 е пронајдена гробницата на Персеј долж патот Вија Валерија близу Маљиано де' Марси (Л'Акуила) од страна на претставници на италијанското министерство за култура и македонска археолошка делегација.

Денес не постојат ''римјани''.

 

 

ИСПРАТИ КОМЕНТАР:

 

 

ПРЕЗИМЕ
ИМЕ
ГРАД
ДРЖАВА
е-маил
КОМЕНТАР

 

 

*** Можете да не контактирате и на кoнтакт е-маил: info@makedoniaese.com

 

 

n Василеон Македонон Александрој и го подари светот на македонците, а тие како му возвратија,.. го отруја, фамилијата му ја уништија,... а денес наместо Македонон (Македонски) го нарекуваат ''велики'' или ''the great'', додека државата на латиница му ја нарекуваат ''Мacedonia'' - Мацедониа, итн,.. а да ќе заборавев,... дозволуваат некој друг да и бира име. Ќе се најде ли некој да ги ''подисправи'' работите? '' ,.. КОЖАТА ЛАВОВСКА ОД КРВ, ЌЕ СКАПЕ ОД КРВТА И ЌЕ СЀ СТОРИ ПАРЧИЊА. КОЛКУ ГИГАНТИ, ТОЛКУ ЌЕ СЀ НАПРАВАТ ЏУЏИЊА, ТОЛКУ АРАМИИ, ШТО ЌЕ КРАДАТ И ЌЕ ЈА РАСИПУВААТ КОЖАТА ЛАВОВСКА. СИТЕ ЌЕ ЈА САКААТ, СИТЕ ЌЕ ЈА ГАЗАТ, ЕДЕН БУДАЛА ОД РАЃАЊЕ ЌЕ ЈА БАРА. ПУРПУРОТ ЌЕ СЕ ИСКИНЕ И ЌЕ СЕ НАПРАВИ ВАЛКАН ОД КРВТА И КАЛТА. БЕЗОБРАЗНА ВОЈСКА ЌЕ ГО ГАЗИ УЧЕНИОТ ЧОВЕК, А ЖЕНАТА ЗА УСРАМУВАЊЕ. НА ПОП ЌЕ ГО ДАДАТ ПУРПУРОТ ЗА ЛАЖЕЊЕ. ДЕЦАТА НА ЖЕНАТА ЌЕ СЕ КОЛАТ И ЌЕ СЕ НАДЕВААТ НА РAЖЕН. СИНОТ НА МЕСЕЧИНАТА ЌЕ СЕ СМЕЕ И ЌЕ СЕ СМЕАТ ДО НЕГО. ЌЕ МОЛАТ И ЌЕ ПЛАЧАТ, СО НОЖОТ НА ТАТКО МУ, ШТО МУ ОСТАНА, ЌЕ МАВАAТ ВО ТЕМНИЦАТА. ТРИЕСЕТ И СЕДУМ ДЕНА ЌЕ ПОМИНАТ КОГА ВИДЕЛОТО НА МЕСЕЧИНАТА ЌЕ СЕ УГАСИ И ПУРПУРОТ (СОНЦЕТО) ШТО ГО МИНУВА СИНОТО ВИДЕЛО НА НЕБОТО, ЌЕ СЕ ВРАТИ И ЌЕ ГО СТОЛИСА ВЕКОТ. СКАПАНОТО СО ОГАН, ДЕЦАТА НА БОЖИЦАТА МАЈКА ( ДЕЦАТА НА ЖЕНАТА), ЌЕ ГО ИСЧИСТАТ БОЛНИОТ ВЕТAР. ЗОШТО 1000 ГОДИНИ СЀ КАКО ДЕНОТ ОД ВЧЕРА. ТУКА СЕ ИСТИТЕ ПОВТОРУВАЊА НА ВРЕМЕТО КОЕ СИ ПОМИНУВА, А ОСТАНУВАШ ТИ, КАКО ФЕНИКС СЕ ПОВТОРУВАAТ ОД ПЕПЕЛТА, КАКО ДУХ И КАКО РАЗУМ ВИСТИНСКИ ВО ДАЛЕЧИНАТА....''

 

На ден 03 / Ma / 2009, е конструирана страната на Македонија е СЕ: http://www.makedonijaese.com/. Тој ден и се смета за роденден на организацијата Македонија е СЕ.

На ден 16 / Жустар / 2016,, е конструирана peзepвнaтa страната на Македонија е СЕ: http://www.makedoniaese.com/

Уште на самиот почеток интернет страницата на Македонија е СЕ, бидејќи зборува за Вистинската Историја на Македонија со историски факти, но и актуеллни политички настани, СТАНУВА ТРН во очите на сите непријатели на Македонската Држава, ма и трн во очите на некои политички организации во Македонија.

Страницата на Македонија е СЕ, е конструирана како резултат за потребите на Македонскиот Народ и друѓите да се запознаат со Вистинската Македонска Историја, политика и болното Македонско прашање.

Страницата на Македонија е СЕ е конструирана за да помогне за зачувување на македонскиот идентитет, земја, култура, јазик, право за слободен говор, мисла, движење, соживот cо другите национални малцинства во Македонија, слободно искажување и потик на искажување HO и негување на националниот идентитет како во Македонија така и во светот.